Doğup büyüdüğü, altyapı eğitimini aldığı Hollanda’da da profesyonel olduktan sonra üç dönemdir Kayserispor’un formasını giyiyor. Sol açık olarak başladığı futbol mesleğini sol bek olarak sürdürüyor ve hızı, çabukluğu, hamle gücü sayesinde yeni mevkiinin hakkını son derece çağdaş bir çizgide veriyor. A2 Ulusal Ekibimizin formasını giyen genç oyuncu, uyuşturucunun hür olduğu bir ülkenin art mahallelerinde suça bulaşmaktan futbol sayesinde kurtulduğunu anlatıyor.
Röportaj: Mazlum Uluç /TamSaha
Kayserispor formasıyla Harika Lig’de oynamanın da PTT 1.Lig’de çaba etmenin de deneyimlerini yaşayan ve Ümit Ulusal Kadromuzun formasını giyen Ömer Bayram’ı daha yakından tanımak istiyoruz. Ne vakit, nerede doğduğundan ve ailenin Hollanda’ya göç öyküsünden başlayalım istersen.
27 Temmuz 1991’de Hollanda’nın Breda kentinde doğdum. Annem de babam da aslen Kayserili. Yani memleketimin ekibinde oynuyorum. Annem Hollanda’da doğup büyümüş, babamsa Kayseri’den Hollanda’ya göçmüş. Orada tanışıp evlenmişler. İki kardeşiz. 16 yaşında bir erkek kardeşim var. O da bir amatör grupta futbol oynuyor. Benden görüp heves ederek futbol oynamayı sürdürüyor ancak yalnızca amatörce… Babamın da hem Kayseri’de hem de Hollanda’da amatör futbol geçmişi var. Dayılarım da Hollanda’da amatör olarak futbol oynamışlardı.
Ben daima dışarıda top oynardım. Fakat saati unutacak kadar uzun mühletler boyunca oynardım. Hollanda’da saat 18.00’de sokak lambaları yanmaya başlar. O saatte konutta olmam gerekirdi fakat ben topu bırakıp da gidemezdim. Babam beni sokaklarda çok aramıştır. Sonrasında amatör bir kulüpte oynayan dayım beni de o kulübe eve gelen escort yazdırmak istedi ancak bu iş benim aklıma pek yatmadı. Zira dışarıda arkadaşlarımla oynamayı daha çok seviyordum. Fakat nihayetinde dayım beni mahallenin amatör kadrosuna kaydettirdi. Esasen dayım olmasaydı ben de futbolcu olamazdım.
O kulübe girdiğinde kaç yaşındaydın?
13 yaşındaydım. Aslında Hollanda üzere bir ülkede futbola başlamak için hayli geç bir yaştı. Lakin dediğim üzere ben daha çok dışarıda yaşamayı, arkadaşlarıyla oynamayı seven bir çocuktum. Sokakta kendi mantalitenizi oluşturuyorsunuz. Kendi ayaklarınızın üzerinde durmayı öğreniyorsunuz. Daha büyük yaşlardakilerle oynayıp onlarla çaba edebilme deneyimini yaşıyorsunuz. Ben ufak tefek olsam da – ki hâlâ da öyleyim – suratım sayesinde onlara karşı başarılı olabiliyordum. Bunun yararını da sonrasında çok gördüm.
Sonuçta 13 yaşına geldiğinde bir amatör grupta futbol eğitimine başladın. O süreçten bahseder misin bize?
Futbola başladığım grup, mahallemizin kulübü PCP Breda’ydı. Bir yıl kadar PCP’de oynadıktan sonra, mahallemizdeki oyuncuları izleyen bir scoutun tavsiyesiyle Baronie kulübüne geçtim. Hatta benim hiçbir şeyden haberim de yoktu. Adam kulüple konuşup her şeyi ayarlamış; beni de kolumdan tutup Baronie’ye götürdü. 13-14 yaş kümesi kadrosuna girdim. Ancak arkadaşlarımdan ayrıldığım için moralim de biraz bozulmuştu. Baronie’nin 13-14 yaş kümesi grubu, profesyonel kulüplerin o yaş kümesindeki ekipleriyle birebir ligde çaba ediyordu. Bu da benim açımdan büyük bir avantaj teşkil etti. Bir dönem içinde kendimi göstermiş olmalıyım ki 1. Lig ekibi NAC Breda beni kendi altyapısına aldı. Her şey süratli trendeymişim üzere gaziosmanpaşa escort gelişti. 2 yıldan kısa bir mühlet içinde bir kulüpte futbola başlayıp bir 1. Lig ekibinin altyapısına sıçrama yaptım.
Sokaktan gelip kısa müddette NAC Breda üzere bir profesyonel kulüpte yer almak senin için kimi zorlukları da beraberinde getirmiş olmalı.
Mutlaka o denli oldu. NAC altyapısında epey zorluk çektim. Her gün idman vardı ve her şey büyük bir disiplin altında yapılıyordu. Herkese “efendim” demek zorundaydınız ve bunlar benim pek de alışık olduğum şeyler değildi. Hollanda’da futbolcu olacaksanız aşikâr kurallara uymak zorundasınız ve bu da önemli bir baskıyla gayret etmenizi gerektiriyor. Meğer o devirde benim başımda futbolcu olmak üzere bir fikir yoktu açıkçası. Ben yalnızca oyun olsun diye, hoşuma gittiği için futbol oynuyordum.
Amatör gruptaki düzenle NAC’taki sistem ortasındaki farkı biraz daha açabilir misin?
Amatör kadroda keyfimize nazaran idman yapardık. Canımız isterse istediğimiz mevkide oynar, istersek kaleye bile geçerdik. Maçlarda grup arkadaşlarım topu bana verir, ben de çalımla herkesi geçip ya gol atar ya da attırırdım. NAC Breda’ya geldikten sonra ise apayrı bir yapıyla karşılaştım. Pas ve konum almalar üzerine o günlerde benim açımdan bıktırıcı denilebilecek çalışmalar yapmaya başladık. NAC’ta bana “sol açıksın” dediler lakin ben o güne kadar sol açığın ne olduğunu bilmiyordum. Bir yandan da kulüp yalnızca alandaki performansınızla ilgilenmekle yetinmiyor, futbolculuk kalitenizi ölçerken okuldaki başarınızı da birebir oranda önde tutuyordu. Sabahtan saat 16.00’ya kadar okula gidiyor, akşam 18.00’de de gölbaşı escort egzersize çıkıyordum. En büyük zorluğu orada çektim. Her vakit birlikte olduğum arkadaşlarımı bırakıp bu türlü bir hayatın içine girince bocaladım açıkçası. Çok ceza yedim, hatta neredeyse kulüpten gönderilecektim.
O denli mi? Gönderilme noktasına gelecek kadar ne yapmıştın?
İdmanlara sık sık geç kalıyordum mesela. Ancak sağ olsunlar, hocalarım bana tolerans tanıdı ve kulüpte kalmamı sağladı. Sol açık mevkiine alışmam bile dört ay sürdü. Başlangıçta topu alıp başıma nazaran gidiyordum. Sonra yavaş yavaş bana verilen vazifenin çizgileri içinde kalmayı öğrendim. Kulüp o devirde ailemi de işin içine kattı. Beslenmem, dinlenmem ve idmanlara vaktinde gelmemle ilgili olarak annemle konuştular ve yardımcı olmasını istediler. Altı ayda bir ailemle görüşüp, nasıl daha güzel bir noktaya gelebileceğim konusunda görüş alışverişinde bulunuyorlardı.
Bu sisteme ne vakit alışabildin? Ne vakit “Tamam, artık ben futbolcu olacağım” dedin?
Açıkçası ben günü yaşayan bir oyuncuydum. Kelamını ettiğim periyotta aklımda para kazanmak yoktu. Gülerek egzersize sarfiyat ve oyun oynardım. A grup maçlarında top toplarken bile “İleride bir gün ben de bu statta top oynayacağım” üzere bir fikir geçmiyordu başımdan.
Van Hooijdonk’u da izlemişsindir o vakit maçlarda…
Evet, aslında çabucak yanımızda idman yapıyorlardı. A grupta ayrıyeten Aykut Demir de vardı. O devirde Hollanda’daki Türk oyuncular için bir idoldü Aykut Demir, herkes onun üzere olmak istiyordu. Ben de 16 yaşına geldiğimde A kadroyla antrenmanlara çıkmaya başladım. İşte o devirde yavaş yavaş “Nerelere geldim. ankara grup escort Galiba bir şeyler olacak” demeye başlamıştım. Zira göçmenlerin ağır olduğu bir mahallede yaşıyordum ve yeterli bir hayata kavuşmanın yolu o mahallenin dışından geçiyordu. NAC Breda’da A kadroyla egzersizlere başladığımda mahalledeki pozisyonumda bir değişiklik olmuştu. Artık isim yapmıştım. Devre ortasında İspanya’da yapılan kampa da götürüldüm. Lakin birinci kahvaltıya geç kaldım (gülüyor). Bunun üzerine çok ağır bir antrenman cezası aldım ve Hollanda’ya geri gönderildim. Tahminen kahvaltıya vaktinde inseydim çok daha erken bir yaşta A grupta talih bulabilecektim.
Pekala, aldığın o ağır antrenman cezası ve kamptan geri gönderilmek birtakım şeylerin kafana denk etmesini sağladı mı?
Ben biraz başına nazaran takılan ve olayları fazla kaygı etmeyen bir tip olduğum için olumlu ya da olumsuz bir biçimde etkilenmedim. Bir de güler yüzlü bir insan oluşum, hocalarımın beni çabuk affetmesini sağlıyor. O vakit da o denli oldu. Hocam beni sevdiği için İspanya’da yaşananları çabuk unuttu ve 17 yaşına geldiğimde A ekibe yükseldim. O vakit bana bir mukavele teklif ettiler. Mukavele demek, gelir demek. O periyotta maddi durumumuz pek âlâ değildi. Mukavele imzalamaya ailemle birlikte gittim. Hayatımın en özel günlerinden biriydi. İmzayı attıktan sonra bir ölçü para aldım ve o gün artık futbolcu olduğumu anladım.
Paranın hepsini anneme verdim. Aslında parasız gezmeye alışıktım. Hala de karımı ailemle paylaşıyorum. Zira nereden geldiğimi asla unutmuyorum.
Çok genç bir oyuncu olarak yükseldiğin A kadroda neler yaşadın?
Hollanda’da genç bir oyuncu için A kadroda olmak kolay değildir. Topları siz taşırsınız, suları siz doldurursunuz. Hülasa sinek üzere dolaşırsınız ortada. Kadronun deneyimli oyuncuları sizi sık sık azarlar. Kolay bir durum değildir elhasıl. Ancak bu süreçte sağlam olur, çaba etmeye devam ederseniz kazanırsınız. Ben de o denli yaptım ve bir müddet sonra kendimi kanıtlayınca hürmet görmeye başladım. Lakin dediğim üzere başlangıçta nereden geldiğinizi size bir hoş hatırlatıyorlar. Hiç unutmam, bir seferinde idmanda kaleciyi de çalımladım ancak gol atmadım; topla kaleye yürümeye devam ettim. O da geriden gelip üzerime atladı. Futbolda rakiple dalga geçilmeyeceğini o gün öğrendim. Yaşadıklarımın hepsi benim için birer ders oldu. Âlâ ki bunları yaşamışım diye düşünüyorum.
Kayserispor’a transferin nasıl gerçekleşti? Neden Avrupa’da kalmayı düşünmedin?
2009 yılından beri Genç Ulusal Ekiplerde oynayan bir oyuncuydum. O devirde de A2 Ulusal Ekibi’ne çağırılıyordum. Kayserispor’un Genel Menajeri Süleyman Hurma ağabey beni izlemiş, beğenmiş ve transferime karar vermiş. Hollanda ve Almanya’dan da transfer teklifleri almıştım fakat ben talihimi Türkiye’de denemek istedim. A Ulusal Grup için daha fazla göz önünde bulunmam gerektiğini düşünüyordum. Kayserispor o vakit üst sıraları zorlayan bir ekipti, üstelik memleketimin kadrosuydu ve Süleyman Hurma ağabey de beni ne kadar çok istediklerini net biçimde ortaya koymuştu. Tüm bu değerlendirmelerle birlikte Kayserispor’u tercih ettim. Teknik Yönetici Şota Arveladze’nin beni Hollanda’dan tanıyor olması ve transferim konusundaki isteği de kararımı etkileyen değerli faktörlerden birisiydi.
Sol keçiören escort açık olarak başladın fakat artık sol bek oynuyorsun…
Kayserispor’da sol açık olarak başladım ancak Şota’nın ayrılıp Prosinecki’nin gelmesinin akabinde yedek kaldım. Orta saha oyuncumuz Abdullah Durak sol bek oynuyordu. Kardemir Karabükspor maçında Abdullah sakatlanınca hoca “Sol bek oynar mısın?” diye sordu, “Elimden geleni yaparım” karşılığını verdim. Oyuna girince de adeta uçtum. O maçın akabinde da sol bek olarak kaldım. Hızım aslında değerli bir avantaj. Fizik gücüm uygun olduğu için de ileri geri gidip gelebiliyorum. Bu sayede sol bek mevkiini doldurduğumu düşünüyorum.
Sence sol bekte mi sol açıkta mı oynamak daha keyifli?
Hollanda’da beni takip eden arkadaşlarım var. Ben onlar için, ailem için futbol oynuyorum.
Başlangıçta sol bek oynamak zoruma gitmişti. Zira önde oynarken attığım hoş bir çalımın yahut golün akabinde arkadaşlarımdan büyük övgüler alıyordum ve bu da çok hoşuma gidiyordu. Sol bek oynamaya başlayınca “Ömer sana yakıştıramıyoruz” demeye başladılar.
Aslında çok da yanlışsız bir niyet değil bu… Bir Roberto Carlos’u, bir Maldini’yi hatırlayınca sol bekin de oyuna ne kadar katkı yapacağını anlayabilir insan.
Esasen ben de oynadıkça sol bekte vazife yaparken kadroya eskisi üzere katkı sağlayabileceğimi anladım. Özelliklerim, çağdaş futbolun aradığı sol bek tipini yansıtıyor. Elbette oyunun savunma istikametinde eksiklerim vardı. Taktik açıdan öğrenmem gereken çok şey vardı. 7 hafta sol açık, 2.5 sene sol bek oynadım ve bu durum benim oyun üslubumu değiştirdi. Birinci sefer oynamanın kızılay escort tesiriyle çok fazla konsantre oldum ve elimden gelenin de fazlasını yapmaya çalıştım. Bu sayede verimli bir sol beke dönüştüğümü ve yerimi doldurduğumu düşünüyorum.
Ulusal Ekibimizin iki beki Gökhan Gönül ve Caner Erkin de klasik bek değil. Gökhan Gönül, Gençlerbirliği Oftaş’taki devrinde daha çok Orhan Şam’ın önünde sağ açık oynuyordu. Caner de yakın vakte kadar sol önde misyon yapıyordu. Demek ki daha evvel önde oynayan oyuncular savunma özelliklerini de kazandıklarında çağdaş futbolun aradığı beklere dönüşüp mevkilerinin 1 numarası olabiliyor.
Kendi açımdan baktığımda ofans zati benim kanımda var. Mahallede büyüklere karşı oynadığım vakitlerden itibaren gayret etmeyi sevdiğim ve hırslı bir oyuncu olduğum için de defansif taraftan kendimi geliştirebildiğimi düşünüyorum. Kolay kolay kendimi ezdirmem. Evvelce süratli olduğum için savunmada kendimi kurtarabiliyordum. Oynadıkça durum bilgimi de geliştirdim ve artık mevkiimi aksatmadan doldurabiliyorum.
Türkiye’dekilerle kıyaslandığında küçük bir kulüp olan NAC Breda altyapısına bu kadar yatırım yapmayı nasıl beceriyor pekala?
Her sene bir oyuncu yetiştirdiğinizde altyapı için harcadığınız parayı çıkartıyorsunuz aslında. O kadar da büyütülecek bir şey değil. Ben 16 yaşında A grup antrenmanına çıktım lakin kulübün benimle ilgili bir gelecek planı vardı. Hiçbir oyuncularını rastgele seçmiyorlar. Gelecek gördükleri oyuncuların üzerinde duruyor, onları eğitiyor ve futbola kazandırıyor, sonra da o oyuncudan para kazanıyorlar. O yaştaki oyunculara özel idman programları hazırlıyor, fitness yaptırıyorlar. Van Hooijdonk A grupta oynarken gelip altyapıdaki forvetlere eğitim veriyordu mesela. kolej escort Çok büyük bir tertipten kelam ediyorum yani. Bunları yapmak için çok büyük bir kulüp olmanız da gerekmiyor. Dikkat cazibeli bir öteki nokta da büyük bir kulüp olmasanız bile kentin verdiği takviye. Biz büyük amaçları olmayan bir gruptuk fakat her hafta maçlarımızı 16-17 bin seyirci izliyordu. Hollanda’da taraftarın kadrosuna takviyesi, kadronun alanda aldığı sonuçlarla direkt ilişkili değil. Beşerler kendi kentinin ekibini destekliyor ve hafta sonu maçına gidip izlemekten keyif alıyor. Bu keyif, kazanmaktan bağımsız bir his.
“Keşke Kayseri’de de birebir anlayış hâkim olsa” diye düşünüyor musun?
Düşünüyorum elbette. Maçlarımıza gereğince seyircinin gelmemesi zoruma gidiyor. 1.5 milyon nüfusu olan bir kentin grubunun maçlarında hiç değilse 10-15 bin seyirci olmalı. O vakit futbolcunun da uğraş gücü artacaktır. Bunu tek başına kadronun ligdeki sıralamasıyla da açıklayamazsınız. Futbolu seven insan, maç izlemeye gelir fakat ne yazık ki Türkiye’de bu anlayış pek gelişmemiş.
Kayserispor’da çalıştığın teknik adamların senin üzerindeki tesirlerinden kelam eder misin?
Şota’yla çalışırken, kendimi hâlâ Hollanda’daymış üzere hissettim. Zira onun yaptırdığı pas çalışmalarını, durum oyunlarını aslında biliyordum ve benim için her şey çok rahattı. Bu nedenle bir adaptasyon sorunu yaşamadım. Aslında biraz evvel de söylediğim üzere Kayserispor’a gelişimin sebeplerinden birisi de Şota’nın grubun başında olmasıydı. Prosenicki’nin ise ismi bile yetiyordu. Futbolculuğu periyodunda dayanılmaz mesleğe sahip bir teknik adamla çalışıyor olmak oyuncuyu da etkiliyor hâliyle. Esasen birinci döneminde gruba inanılmaz bir sıçratma yaşattı. Ancak ikinci maltepe escort döneminde çok sayıda sakatlığa eklenen şanssızlıklar nedeniyle küme düştük. Aslında bizim için değerli bir dersti bu. Bir dönem harikulade bir çıkış yapan ekibin, tıpkı takımla, birebir teknik adam idaresinde küme düşmesi, bize futbolun her türlü sonuca açık bir oyun olduğunu yaşayarak öğretti. Grubun en değerli oyuncularının tıpkı anda sakatlanabileceğini gördük mesela.
Küme düşmek ne hissettirdi sana?
Son haftaya kadar küme düşeceğimize inanmamıştık. İçimde daima “Biz kesinlikle kurtarırız” fikri vardı. Tahminen de bu rahatlık küme düşmemize yol açtı. Düşünebiliyor musunuz, bir dönem evvel neredeyse Avrupa kupalarına katılacaktık, sonraki dönem küme düştük. Ancak dediğim üzere bizim için kıymetli bir ders oldu bu durum. Küme düştükten sonra ekibi yine geri döndürmek için çabucak hemen hiçbir oyuncumuz ayrılmadı.
Kulüp idaresi, takımın bozulmamasını nasıl sağladı?
Süleyman Hurma ağabey bütün oyuncularla birebir konuştu, birtakım kelamlar verdi, kadro ruhunun bozulmaması gerektiğini, küme düşmüş olsak da hepimizin çok pahalı oyuncular olduğunu söyledi ve bizleri grupta kalmaya ikna etti. Biz de “Madem ki bu ekibi küme düşürdük, geri döndürmek de bizim görevimiz” diye düşündük. Kayserispor yakın geçmişte Türkiye Kupası’nı kazanmış, ülkemizi Avrupa kupalarında temsil etmiş bir kulüp. Bu büyük kulübe karşı sorumluluğumuzu yerine getirmemiz gerektiğine inanmıştık ve bu dönem da bu inançla uğraş ediyoruz.
Harika Lig’e dönüş amacınıza epeyce yaklaştınız. Takım bozulmayınca sanırım PTT 1. Lig size biraz hafif geldi.
Aslında döneme düzgün başlayamadık. Üzerimizdeki “mutlaka mamak escort şampiyon olmamız gerekiyor” baskısı bizi olumsuz etkiledi. Kadroda Bobo ve Nobre dışında şampiyonluğa oynamış oyuncu yoktu. Biz genç oyuncular bu baskıyı başlangıçta kaldıramadık. Mesela stratejik oynamayı beceremedik. 1-0 öne geçip 2-0’ı ararken kontradan gol yedik. Lakin vakitle nasıl oynamamız gerektiğini öğrendik. Harika Lig’de orta sıralar için çaba eden bir kadro olduğumuzdan karşımızdaki kadroların bize karşı kapanarak oynaması kelam konusu değildi. Ancak PTT 1. Lig’de durum değişti. Biz o ligin en güçlü kadrosu olarak görünüyoruz ve rakiplerimiz kapanarak oynuyor, daha birinci dakikadan vakit geçirmeye çalışıyor. Bu kanıya hürmet göstermeniz lakin bu yeni duruma nazaran bir taktik geliştirmeniz gerekiyor. İşte vakitle bunu öğrendik ve farkımızı ortaya koymasını bildik.
Bu manada izlediğim tek oyuncu Ronaldinho’ydu. Onu izlerken yalnızca futbol izlediğimi düşünmezdim. Çok hoş bir sineması izler üzere dayanılmaz bir keyif duyardım. Ancak sol açık oynarken ve bilhassa de sol bek olduktan sonra kendi mevkiimin âlâ oyuncularını izleyerek onların neler yaptığını gözlemliyorum. Caner Erkin’in, Motta’nın nasıl oynadığını gözlemlerken, o durumlarda nasıl davranmam gerektiği konusunda dersler çıkartmaya çalışıyorum. Avrupa’daki sol bekleri daha da fazla izliyorum. En çok da Barcelonalı Jordi Alba’yı takip ediyorum. Zira benim sol bek stilim ona daha yakın. Klasik bir sol bek üzere oynamıyor. Kanattan gelişen bütün atak tertiplerinin içinde yer alıyor. Ben de o tipte bir oyuncuyum ve öğrenmeye çok açık biriyim. Kayserispor’da kısa mühlet çalışsa da bana büyük katkı sağlayan hocalardan biri de Memnun Topçu’dur. Eski bir sol bek olarak benim üzerimde çok durmuş ve deneyimlerini aktarmıştı. İdmanlardan sonra 20 dakika kadar konuşurduk. Bana kusurlarımı anlatır, konumlarla ilgili bilgiler verirdi. Onunla çalışmanın da bana büyük katkısı olduğunu düşünüyorum.
Ulusal Gruplara birinci davet edildiğin vakti hatırlıyor musun?
2009 yılında U17 Ulusal Ekibi’ne gelmiştim. O periyotta Hollanda da istemişti lakin ben Türkiye’yi seçme konusunda çok kararlıydım. Hollanda’da doğmuş, büyümüş olsam da aklıma Türkiye’yi tercih etmekten öteki bir niyet hiç gelmedi. Hasebiyle onlara çabucak “hayır” dedim. Esasen birinci ulusal maçımı da Hollanda’ya karşı oynadım.
Ulusal Ekip oyuncusu olmanın ne üzere avantajları var?
Tahminen de Hollanda’da doğup büyüdüğüm için, benim açımdan Türk bayrağının manası çok bedelli. Gurbette olmanın tesiriyle vatan hasreti çekiyorsunuz ve ay-yıldızlı formayı giydiğinizde çok farklı hisler yaşıyorsunuz. Ulusal formayı giyince büyük bir gurur duyuyordum. O devirde Hollanda’dan Genç Ulusal Kadro kampına gelirken, bütün mahalle ayağa kalkıyordu. Güya A Ulusal Kadro’ya geliyormuşum üzere bir hava oluşuyordu. Türkiye’nin en yeterli oyuncularından biri olduğunuzu düşünmek özgüveninize büyük bir katkı sağlıyor. A2 Ulusal Ekibi’ne gelmek ise bana A Ulusal Kadro’ya yeterlice yaklaştığımı düşündürtüyor. Aslına bakarsanız grubun kategorisinin ne olduğu da kıymetli değil benim açımdan. A5 Ulusal Kadrosu da olsa sonuçta göğsünde ay-yıldız olan bir Ulusal Grup’tan kelam ediyoruz ve benim için de kıymetli olan bu. Oraya çağrılmak dünyanın en hoş duygusu. Çağrıldığınız anda olumsuz hiçbir şey düşünemezsiniz. Sizi oraya Türkiye’yi temsil etmeniz için davet ediyorlar. Bundan büyük memnunluk olur mu?
Unutamadığın bir maç var mı?
Geçtiğimiz dönem Kayseri’de oynadığımız ve 4-2 yenildiğimiz Galatasaray maçını unutamam. Kaybetsek bile o kadar yeterli oynamıştım ki medyada herkes benden bahsetmişti. Bir asist yapmış, bir de penaltı kazandırmıştım. Esasen birinci kez o maçla Türkiye’nin futbol gündeminde yer bulmuştum. O dönem ayrıyeten Galatasaray’ı deplasmanda 1-0 yenmiştik. O maç da benim için unutulmaz.
Attığın goller ortasında bir sıralama yaparsan 1 numaraya hangisini koyarsın?
Hollanda’da çok hoş goller atmıştım. Türkiye’de başlangıçta sol açık oynasam da sonra uzun müddettir sol bek olarak vazife yapıyorum. 2 dönem gole hasret kaldıktan sonra son vakitlerde gol atmaya başladım. Lakin hoş gollerim Hollanda’da kaldı, burada kolay goller atıyorum. İnşallah önümüzdeki periyotta Türkiye’de de hoş goller atarım.
Gelecekle ilgili nasıl planlar kuruyorsun?
Kayserispor beni bir noktaya getirdi. Kulübüm bana inandı, güvendi, forma verdi. Kayserispor’da üç dönemdir istikrarlı bir biçimde oynuyorum ve grubun değerli oyuncularından biri olduğumu düşünüyorum. Birinci maksadım Kayserispor’un Muhteşem Lig’e çıkmasına katkı sağlamak ve sonrasında Harika Lig’de hak ettiğimiz yere ulaşmak. Şayet ayrılırsam da çok hoş bir biçimde ayrılmak isterim. Hedeflerim ortasında büyük bir ekipte oynamak var. Bu Türkiye’de mi olur Avrupa’da mı olur bilmiyorum lakin Avrupa’da yetişmiş bir oyuncu olarak oradaki bir büyük ligde oynamayı çok isterim. İngiltere Ligi atmosferi ve futbol kalitesiyle bana çok cazip görünüyor. En büyük idealim Premier Lig’de forma giymek.
İngilizcen ne durumda?
Hollanda lisanını ana dilim üzere konuşuyorum doğal olarak. İngilizcem de uygun derecede. Esasen Hollanda’daki eğitimin içinde İngilizce öğrenmek de var.
Kitaplarla ortan nasıl?
Daha çok futbolcu biyografilerini okuyorum. Zlatan İbrahimovic’in biyografisi okuyunca kendi hayatımla da benzerlikler buldum mesela.
İbrahimoviç çocukken bisiklet çaldığını anlatıyor biyografisinde…
Bizim de o denli yaramazlıklarımız olurdu açıkçası.
Futbolcu olmasaydın ne olurdun sanki?
Anne babamla orta sıra bu mevzuyu konuşuyoruz. Babam “Sen bir halde yolunu bulurdun” diyor bana. Fakat maalesef kimi arkadaşlarım yanlış yollara saptı. Hollanda’da ne yazık ki bu türlü şeyler oluyor. Beni futbol kurtardı.
Bu mevzuyu biraz açalım istersen. Arkadaşların nasıl yanlış yollara girdi, futbol seni nasıl kurtardı?
Biliyorsunuz, Hollanda’da uyuşturucu özgür. Genç yaştaki çocuklar para kazanmak için uyuşturucu satıyor. Birkaç arkadaşım cezaevine girdi. Siz de arkadaşlarınız ne yapıyorsa ister istemez onu yapabilirsiniz. Şu anda futbolcuyum fakat ortamım tıpkı. Eski arkadaşlarımla alakamı koparmadım. Müsaade günlerimde ben onların yanına giderim, bazen onlar Kayseri’ye gelir, beni hiç yalnız bırakmazlar. Açıkçası onlar olmasaydı tahminen bugünlere gelemezdim. Bazen maçımın olduğu gün arkadaş kümemiz gezmeye giderdi, benim de içim cız ederdi. Onlarla gitmek isterdim lakin artık hâlâ görüşmeyi sürdürdüğüm arkadaşlarım, “Ömer yapma, sen maçına git” diyerek beni uyarırlar, her vakit göz kulak olurlardı. Mahallede bir çatışma olduğunda beni korur, kollar uzak fiyatlardı. Dışarıda top oynarken mahalleye Ferrari’yle biri gelir, çocuklara dondurma verirdi. Futbolcuyum diye bana iki-üç tane verirdi. Herkes onun ne iş yaptığını bilirdi. Gençsiniz ve siz de “Acaba futbolu bırakıp da bu adamın yaptığı işi mi yapsam?” diye aklınızdan geçiriyorsunuz. Altyapılarda futbol oynayan pek çok arkadaşım bu yolu seçti fakat ben futbola sıkı sıkıya sarıldım. Onlar büyük paraların peşinde koşmayı tercih etti, ben birinci sözleşmemdeki aylık 1000 euroya razı oldum. Uygun ki futbola sarılmışım. Sonuçta gerçek arkadaşlarımın kim olduğunu da anladım.
Kayseri’deki hayatın nasıl geçiyor?
Kayseri’de nitekim olgunlaştığımı düşünüyorum. Hollanda’dan gelmeden evvel diğer gruplardan da teklifler almıştım. Daha büyük ve toplumsal imkânları daha fazla olan kentlerin gruplarını da seçebilirdim ancak Kayseri’yi tercih ettim. Yatırımı kendime yapmak, futbola daha fazla ağırlaşmak istedim. Burada yüzde 100 futbolla yaşıyorum. Antrenmanlardan sonra en fazla alanda kalan oyuncu benim. Vakit içinde çalışmanın ne kadar kıymetli olduğunu öğrendim. Lakin şayet Hollanda’daki hocalar başlangıçta benim dik başlı davranışlarıma tolerans göstermeseydi ben artık burada olmayabilirdim. Mesela koşu yapılacağı vakit “Hocam niçin koşuyoruz, ver topu oynayalım” diye itiraz ederdim. Hocalar orada bana kızmak yerine evvel koşuyu yaptırır, sonra da benim istediğim üzere topla oynatırlardı. Bence Hollandalılar her genç oyuncuya karşı özel bir davranış geliştirerek onları kazanmasını biliyor. Hiçbir insan bir diğerine benzemez. Değerli olan o insanın hangi lisandan anladığını keşfetmek ve o lisanla hitap etmektir. Mesela ben azarlanıp bağırılarak hatta bazen kulağı çekilerek yola getirilen bir çocuktum. Hoca bunu da yapardı, ancak bazen de ekibe kaptan yapardı. Halbuki benim kaptanlıkla hiç alâkam yoktu. Hoca sorumluluk almanın ve kadro için oynamanın ne demek olduğunu göstermek için beni kaptan yapardı ve ben de içimde olmayan bir şeyi bu yolla öğrenmiş olurdum. Tıpkı vakitte özgüvenim de yükselirdi.
|